نمایش‌نامه‌ی سفری طولانی از روز به شب چیزی نیست جز بازتاب رنج‌های شخصی یوجین اونیل، لحظاتی که با قلم توانای او جاودانه گشته و بهای سنگینی که او بابت این زندگی پر ملال پرداخته و چنین است که برخی این اثر را وصیت‌نامه‌ی شخصی او می‌پندارند، چرا که هریک از شخصیت‌های این نمایشنامه که به تعبیر برخی حیات خود را از ذهن توانمند این هنرمند رنج دیده گرفته‌اند، در واقع چیزی جدای از زندگی واقعی او نیستند و چه جسارتی می‌طلبد خلق دوباره‌ی هرآن‌که رنجاند و رنجید، حتی در عالم خیال و چه حسرتی می‌افزاید تکرار لحظاتی که دیگر قابل تکرار نیست
خرید کتاب سفری طولانی از روز به شب
جستجوی کتاب سفری طولانی از روز به شب در گودریدز
معرفی کتاب سفری طولانی از روز به شب از نگاه کاربران
According to ONeills will, the play came out after his death, first in 1956. A simple long play without any trick but strong and almost selv-biographic of young ONeill and his family. If it was not so long, could be one of the most successfull play of the time. Some scenes are very strong, grasping ...
سفر دراز روز در شب (42-1941)، که به عنوان شاهکار اونیل محسوب می شود، درامی ست در چهار پرده. اونیل بخاطر این نمایش نامه بار دیگر برنده ی جایزه ی پولیتزر شد. نمایش نامه که نوعی خود زندگی نامه است، پنج شخصیت دارد؛ پدر، مادر، دو فرزند پسر و یک مستخدمه و تمام روایت در سه ساعت و نیم، از هشت و نیم تا نیمه شب اتفاق می افتد. پدر و پسرانش به الکل معتاد اند، و ماری، مادر به مورفین. هر چهار عضو خانواده، از دروغ ها، پنهان کاری ها و رنجش ها سخن می گویند، و دیگران را در ناکامی های خود مقصر می دانند. در عین حال متاسف و غمگین می شوند، از یکدیگر پوزش می خواهند، طلب دلگرمی و تسلی می کنند و چنین پیداست که به دوست داشتن یکدیگر معتاد اند. جیمز تایرون 65 ساله، بازیگری ست که موفقیتش را مدیون بازی در یک نقش، در یک گروه تیاتری در سفر به دور شهرهاست و اگرچه از نظر مالی مشکلی نداشته، به مرور زمان حس می کند از نقشی که همه، او را بدان می شناسند، بیزار است. ماری همسرش که به تازگی از معالجه ی اعتیاد بازگشته، وزنش اضافه شده و اگرچه سالم تر بنظر می رسد اما در طول گفتگوها چنان متاثر می شود که بنظر می آید بار دیگر به اعتیاد متوسل شده. ادموند، فرزند کوچک از بیماری سل رنج می برد، و بیم دارد مادرش به بیماری او پی ببرد و همین سبب بازگشت او به اعتیاد شود. همه با رفت و برگشت به گذشته، از دیگران گلایه مند اند، و در عین حال بهم وابسته. نفرت ها در عشق و نیاز، ذوب می شوند. و در انتها، تهی از شکوه و گلایه، اما افسرده و مایوس، هرکس به گوشه ی خود پناه می برد. جیمی پسر بزرگ تر در گوشه ای مشروب می نوشد، ماری برای استعمال مورفین به طبقه ی بالا رفته، و جیمز که مست است، می شنود که ادموند که تا خرخره نوشیده، می خواهد روی یک کشتی تجارتی کاری بگیرد و قصد دارد در آینده نویسنده ی بزرگی بشود.
این نمایش نامه ی اونیل را با نام @سفر دراز روز در شب@ محمود کیانوش به فارسی ترجمه کرده و به گمانم در 1343 یا 1344 چاپ و منتشر شده است.
مشاهده لینک اصلی
نمایشنامه سیر طولانی روز در شب تراژدی است که حسی از تزکیه را روی بیننده به جا می‌گذارد به صورتی که با دیدن رخدادهای عمیق و تأثیرگذار عواطف و احساسات تان برانگیخته می شود. نمایشنامه روند نابودی و در هم شکستن چیزی را به تصویر می شکد که زمانی محکم و استوار، دارای جایگاه ارزشمندی بوده است. داستان نمایش حول زندگی خانواده‌ی تایرون پیش می رود، خانواده‌ای که زمانی فضایی گرم و صمیمی و یکپارچه داشته که اکنون با‌گذشت زمان به دلایلی شروع فروپاشی کرده است. دلایلی هم چون اعتیاد ماری به مورفین، الکلی بودن جیمز پسر و ادموند، خساست تایرون، بی توجهی و سهل انگاری پسران به کار و کسب درآمد و دلایل مختلف دیگری از جمله عوامل این شکست ها و مشکلات موجود زندگی این خانواده هستند. با شروع نمایش پدر و مادر خانواده که سالخورده و پیر شده اند دیگر امید و آرزویی که زمانی برای پسرانشان داشتند را ندارند، آرزوی رسیدن پسرانشان به موفقیت های آنچنانی رفته‌رفته به یاس و نا امیدی تبدیل شده اند.
ادامه نقد در نقد روز:
https://goo.gl/Q5jTRS
مشاهده لینک اصلی
* خواندن برای کلاس * نه طرفدار
مشاهده لینک اصلی
Î ± Ï Î ± من \"من βγΠ± Ï» μÎνοι € من \"· κά ή. Όσο ÎμξÎμΠίσσÎμÏ \"من ± من\" من من من · من \"من ± γικόÏ\" من · من \"من ± من\" من ... من من ... ξάνÎμÏ \" Î ± Ï. Î • من ... E \"· من\" من ± Ï € کنم من ± ... νισμόÏ، من \"من ... من، من ± ± من\" من · ίζÎμι. Î £ Ï € من فرم ±. من \"من ... γκάϻ Î ± Ï Î ± Î E | ¬ Î¯ÏƒÏ \"من ‰ Ï € Î ± Ï € íšŒì ‰.
مشاهده لینک اصلی
از Act 1 یوجین ONeill حجاب پچکور را از چهره یک خانواده دور می کند تا آناتومی پوست، هر خمیده، تمام کربورکل ها، تغییر رنگ و زخم ها، هالیتوز شرم آور، موم و موها را نشان دهد ، ما انسان ها را زشت می سازیم سفرهای طولانی به شب، بینش برهنه برای خواص بی رحمانه و بی رحمانه است که خانواده ها را به روابط نامطلوب، انتقام جو و بدخیم می اندازد. گناه، انتقاد، پارانویا، رقابت، سرزنش، نفرت، بی اعتمادی، اعتیاد. این خانواده مثل همه دیگران است! در این بازی، محاسبات دردناک بین شخصیت ها بوجود می آیند، اتحاد ها شکل می گیرند و سپس تغییر می کنند، مسائل گمراه کننده و خشمگین هستند و واکنش به رویدادهای گذشته، نسبت به مبدأ و شیوه ای که در آنها اتفاق افتاده است، بسیار مناسب است. خانواده مانند \"شما یا مینا\" در یک مراسم تحریر در اطراف اتهامات یکدیگر قرار دارند. حقیقت تحریف شده است؛ مسئولیت shrughed؛ خرابی ها بدون تردید تخصیص داده می شوند. ONeill یک روز ما را نشان می دهد، در اتاق یک نفره، پیچیده زندگی در یک خانواده است. مانند زندگی واقعی سخت است که رویدادهای منفردی را کشف کنیم که آبشارهای رفتار خانواده مخرب را آغاز کردند. این پارادوکس مرغ یا تخم مرغ است. چه در ابتدا ازدواج را آلوده کردید؟ آیا مریض جیمز یا ضعف ماما به مورفین بود؟ آیا نوشیدنی Jamess یا نگرانی Mamas بود؟ در ابتدا، در نوشیدن جمش مشکلی داشت، یا مامان او را به الکل راند؟ چرا فرزند دوم میمیرد؟ آیا آن یک خواهر حسود، یک پدر بیچاره یا یک مادر فراموش نشدنی بود؟ خیانت، بی عدالتی یا غفلت؟ چه کسی مکنده است؟ یک نانوی تنگشده که مکررا برای کلاهبرداریهای املاک و مستغلات، یک مادر روانپزشکی که از همسایگان پنهان شده است یا فرزند بیکاری که برای نوشیدن کار می کند، مکررا سقوط می کند؟ ONeill از 4 کاراکتر، 16 ساعت و یک سالن برای فشردن داستان استفاده می کند. این تنش رو به افزایش است از صفحه 1. شخصیت ها به دام افتاده اند و با سال ها احساسات و مسائلی که شاید هرگز حل نشود، درگیر می شوند که دردناک ترین و دردناک ترین انفجار هستند. من فکر می کنم یک فرد عادی در فریاد می کشد. اما نه، قدرت بازی این است که ONeill طول می کشد. او در مورد محرک انسانی تحقیق می کند و تلاش می کند تا پایان را بیابد، اگر چنین چیزی وجود داشته باشد. خواننده را یک نقطه عقب نشینی می گیرد و به مکان های ناشناخته ای می رسد که در آن زندگی نمی کنیم. این بیشتر از مبارزه خانوادگی است. این جبهه است شما از این محل بدون تغییر باقی مونده. اتهاماتی وجود دارد که یک بار تحویل داده شده است، هرگز نمیتوان آن را رد کرد. سفر به درون شبانه به ذات خود ریخته می شود این را می گوید: از شما متنفرم؛ من سعی کردم شما را بکشم همه شما را به خاطر شما و شما و شما دوست داشتند؛ من دیگر دوستت ندارم؛ شما می توانید بمیرید شما رویاهای من را نابود کردید. پس از خواندن، من فقط می توانستم با یک شخصیت، ادموند، جوان ترین پسر، حداقل نفرت انگیز، کم کم نفرت انگیز، کوتاه ترین در این زندگی، واقعا تبدیل شدن به معنی. با این حال، به طرز وحشیانه ای، به نظر می رسد که جهنم بیشتر از مصرف است. شاید زگیل ساختمانی ONeills بود. من چطور متوجه شدم که ارزشمندترین در زندگی، زودگذر است. جهان سخت است، زندگی سخت است. با این حال، از این 23 ساله، زیباترین تصویر زندگی را به دست می آورم: شما فقط در خاطرات خود به بعضی از نقاط زیاد اشاره کردید. می خواهی بشنوی؟ آنها همه با دریا ارتباط دارند. یکی اینجا. وقتی که من در میدان جنگ Squarehead بودم، برای بوینس آیرس محدود شدم. ماه کامل معاملات. هوکر قدیمی رانندگی چهارده گره. من بر روی بوسپریت قرار می گیرم، رو به جلو، با آب فرو می ریزد به زیر فشار من، مستطیل با هر بادبان سفید در مهتاب، بالا بردن از من. من با زیبایی و ریتم آواز آن مست شدم و برای یک لحظه خود را از دست دادم - در واقع زندگی ام را از دست دادم. من آزاد شدم! من در دریا غرق شدم، بادبان های سفید و اسپری پرواز کردم، زیبایی و ریتم گرفتم، نور مهتاب و کشتی و آسمان کم نور ستاره شد! من بدون گذشته و آینده در معرض صلح و وحدت و شادی وحشیانه قرار گرفتم، در چیزی بیش از زندگی من و یا زندگی انسان، به زندگی خود تعلق داشتم. به خدا، اگر بخواهید آن را به همین ترتیب قرار دهید.\nجیمز تیرونه پدر ماری جیمی پسر، 33 فردوند پسر 23 ساله 1912
مشاهده لینک اصلی
واقعا غم انگیز است که فکر کنید بچه ها در دبیرستان مجبور به خواندن بی نظیر مانند DEATH A SALESMAN و CRUCIBLE هستند وقتی یک بازی عالی مثل این تقریبا فراموش شده است. چیزی که من بیشتر درباره این بازی دوست دارم این است که واقعا داستان داستان یک خانواده را احساس می کند که هیچ امیدی وجود ندارد. من فقط می دانم که چه زمانی یک والد به طور دائمی از مواد مخدر یا الکل بازرسی می شود و والدین دیگر تلاش می کنند که یک جبهه دروغ را حفظ کنند، و بچه ها همواره از آن استفاده می کنند یا فقط وانمود می کنند که چیزی اشتباه است. من در خانه ای درست مثل این بزرگ شدم و همه چیز را می خواهم تا بتوانم این احساسات را به کلمات یوجین ONeill در این بازی بسپارم. هیچ چیزی در مورد خواندن آن دلسرد کننده نیست، زیرا هر کلمه فقط صادقانه و طبیعی است و هرگز هیچ احساسی ندارد. همچنین دوست دارد اشاره کند که شخصیت های این بازی بسیار خوب آموزش دیده اند و پدر بزرگ بازیگر شکسپیر است، بنابراین زبان مورد استفاده آنها خیلی بیشتر احساسی و بیانگر و حتی شاعرانه است، در مقایسه با مکالمه های نازک، مسطح و بی روح در DEATH A SALESMAN، و یا گفتگوی غیر قابل تحمل مصنوعی Puritor در CRUCIBLE. کیست که آرتور میلر را به نمایشنامه نویس @ official @ American اختصاص داده است؟ یوجین ONeill می تواند او را ناشنوا، گنگ و کور.
مشاهده لینک اصلی
یوجین اونیل نوشت: \"راه طولانی از روز تا شب\" برای اولین بار از خاطرات دردناک، از تجاوزات گذشته، از مبارزه مخرب با بیماری و الکل در جوانان خود، آزاد می شود. از طریق این قطعه او به بخشش او اعتراف می کند، سعی می کند خود را ببخشد و کسانی که با آنها زندگی خود را به درد و رنج عصبانیت آورده است، درک، دروغ گویی و بی تفاوتی در خانواده است. این طرح در طول یک روز، از سپیده تا نیمه شب، تخریب خانواده تیرون، خانواده بر اساس مکان اشتباه، زندگی در خارج از درگیری ها حيوانات مواد مخدر شکار و پيش پذيرش: مادر مواد مخدر، پدر و پسران - الکل. هر شخصيت ديگران را شکست مي دهد و با فروپاشی خسته و شاد ، بیماری یا بیماری اعتقادات دیگران. والدین یا کودکان وقتی خودشان احساس امنیت می کنند، احساس امنیت نمی کنند مگر اینکه بدن با الکل یا مورفین تعبیه شود. هر کس دارای حق و حق است، بنابراین شما با آنها حتی بدون تایید همدردی می کنید. یک نمایش هیجان انگیز در مورد افراد ناامید کننده، گرفتار در چنگال های زیادی است که به دست می دهد و طول می کشد با دیگر
مشاهده لینک اصلی
کتاب های مرتبط با - کتاب سفری طولانی از روز به شب
خرید کتاب سفری طولانی از روز به شب
جستجوی کتاب سفری طولانی از روز به شب در گودریدز
سفر دراز روز در شب (42-1941)، که به عنوان شاهکار اونیل محسوب می شود، درامی ست در چهار پرده. اونیل بخاطر این نمایش نامه بار دیگر برنده ی جایزه ی پولیتزر شد. نمایش نامه که نوعی خود زندگی نامه است، پنج شخصیت دارد؛ پدر، مادر، دو فرزند پسر و یک مستخدمه و تمام روایت در سه ساعت و نیم، از هشت و نیم تا نیمه شب اتفاق می افتد. پدر و پسرانش به الکل معتاد اند، و ماری، مادر به مورفین. هر چهار عضو خانواده، از دروغ ها، پنهان کاری ها و رنجش ها سخن می گویند، و دیگران را در ناکامی های خود مقصر می دانند. در عین حال متاسف و غمگین می شوند، از یکدیگر پوزش می خواهند، طلب دلگرمی و تسلی می کنند و چنین پیداست که به دوست داشتن یکدیگر معتاد اند. جیمز تایرون 65 ساله، بازیگری ست که موفقیتش را مدیون بازی در یک نقش، در یک گروه تیاتری در سفر به دور شهرهاست و اگرچه از نظر مالی مشکلی نداشته، به مرور زمان حس می کند از نقشی که همه، او را بدان می شناسند، بیزار است. ماری همسرش که به تازگی از معالجه ی اعتیاد بازگشته، وزنش اضافه شده و اگرچه سالم تر بنظر می رسد اما در طول گفتگوها چنان متاثر می شود که بنظر می آید بار دیگر به اعتیاد متوسل شده. ادموند، فرزند کوچک از بیماری سل رنج می برد، و بیم دارد مادرش به بیماری او پی ببرد و همین سبب بازگشت او به اعتیاد شود. همه با رفت و برگشت به گذشته، از دیگران گلایه مند اند، و در عین حال بهم وابسته. نفرت ها در عشق و نیاز، ذوب می شوند. و در انتها، تهی از شکوه و گلایه، اما افسرده و مایوس، هرکس به گوشه ی خود پناه می برد. جیمی پسر بزرگ تر در گوشه ای مشروب می نوشد، ماری برای استعمال مورفین به طبقه ی بالا رفته، و جیمز که مست است، می شنود که ادموند که تا خرخره نوشیده، می خواهد روی یک کشتی تجارتی کاری بگیرد و قصد دارد در آینده نویسنده ی بزرگی بشود.
این نمایش نامه ی اونیل را با نام @سفر دراز روز در شب@ محمود کیانوش به فارسی ترجمه کرده و به گمانم در 1343 یا 1344 چاپ و منتشر شده است.
مشاهده لینک اصلی
نمایشنامه سیر طولانی روز در شب تراژدی است که حسی از تزکیه را روی بیننده به جا می‌گذارد به صورتی که با دیدن رخدادهای عمیق و تأثیرگذار عواطف و احساسات تان برانگیخته می شود. نمایشنامه روند نابودی و در هم شکستن چیزی را به تصویر می شکد که زمانی محکم و استوار، دارای جایگاه ارزشمندی بوده است. داستان نمایش حول زندگی خانواده‌ی تایرون پیش می رود، خانواده‌ای که زمانی فضایی گرم و صمیمی و یکپارچه داشته که اکنون با‌گذشت زمان به دلایلی شروع فروپاشی کرده است. دلایلی هم چون اعتیاد ماری به مورفین، الکلی بودن جیمز پسر و ادموند، خساست تایرون، بی توجهی و سهل انگاری پسران به کار و کسب درآمد و دلایل مختلف دیگری از جمله عوامل این شکست ها و مشکلات موجود زندگی این خانواده هستند. با شروع نمایش پدر و مادر خانواده که سالخورده و پیر شده اند دیگر امید و آرزویی که زمانی برای پسرانشان داشتند را ندارند، آرزوی رسیدن پسرانشان به موفقیت های آنچنانی رفته‌رفته به یاس و نا امیدی تبدیل شده اند.
ادامه نقد در نقد روز:
https://goo.gl/Q5jTRS
مشاهده لینک اصلی
* خواندن برای کلاس * نه طرفدار
مشاهده لینک اصلی
Î ± Ï Î ± من \"من βγΠ± Ï» μÎνοι € من \"· κά ή. Όσο ÎμξÎμΠίσσÎμÏ \"من ± من\" من من من · من \"من ± γικόÏ\" من · من \"من ± من\" من ... من من ... ξάνÎμÏ \" Î ± Ï. Î • من ... E \"· من\" من ± Ï € کنم من ± ... νισμόÏ، من \"من ... من، من ± ± من\" من · ίζÎμι. Î £ Ï € من فرم ±. من \"من ... γκάϻ Î ± Ï Î ± Î E | ¬ Î¯ÏƒÏ \"من ‰ Ï € Î ± Ï € íšŒì ‰.
مشاهده لینک اصلی
از Act 1 یوجین ONeill حجاب پچکور را از چهره یک خانواده دور می کند تا آناتومی پوست، هر خمیده، تمام کربورکل ها، تغییر رنگ و زخم ها، هالیتوز شرم آور، موم و موها را نشان دهد ، ما انسان ها را زشت می سازیم سفرهای طولانی به شب، بینش برهنه برای خواص بی رحمانه و بی رحمانه است که خانواده ها را به روابط نامطلوب، انتقام جو و بدخیم می اندازد. گناه، انتقاد، پارانویا، رقابت، سرزنش، نفرت، بی اعتمادی، اعتیاد. این خانواده مثل همه دیگران است! در این بازی، محاسبات دردناک بین شخصیت ها بوجود می آیند، اتحاد ها شکل می گیرند و سپس تغییر می کنند، مسائل گمراه کننده و خشمگین هستند و واکنش به رویدادهای گذشته، نسبت به مبدأ و شیوه ای که در آنها اتفاق افتاده است، بسیار مناسب است. خانواده مانند \"شما یا مینا\" در یک مراسم تحریر در اطراف اتهامات یکدیگر قرار دارند. حقیقت تحریف شده است؛ مسئولیت shrughed؛ خرابی ها بدون تردید تخصیص داده می شوند. ONeill یک روز ما را نشان می دهد، در اتاق یک نفره، پیچیده زندگی در یک خانواده است. مانند زندگی واقعی سخت است که رویدادهای منفردی را کشف کنیم که آبشارهای رفتار خانواده مخرب را آغاز کردند. این پارادوکس مرغ یا تخم مرغ است. چه در ابتدا ازدواج را آلوده کردید؟ آیا مریض جیمز یا ضعف ماما به مورفین بود؟ آیا نوشیدنی Jamess یا نگرانی Mamas بود؟ در ابتدا، در نوشیدن جمش مشکلی داشت، یا مامان او را به الکل راند؟ چرا فرزند دوم میمیرد؟ آیا آن یک خواهر حسود، یک پدر بیچاره یا یک مادر فراموش نشدنی بود؟ خیانت، بی عدالتی یا غفلت؟ چه کسی مکنده است؟ یک نانوی تنگشده که مکررا برای کلاهبرداریهای املاک و مستغلات، یک مادر روانپزشکی که از همسایگان پنهان شده است یا فرزند بیکاری که برای نوشیدن کار می کند، مکررا سقوط می کند؟ ONeill از 4 کاراکتر، 16 ساعت و یک سالن برای فشردن داستان استفاده می کند. این تنش رو به افزایش است از صفحه 1. شخصیت ها به دام افتاده اند و با سال ها احساسات و مسائلی که شاید هرگز حل نشود، درگیر می شوند که دردناک ترین و دردناک ترین انفجار هستند. من فکر می کنم یک فرد عادی در فریاد می کشد. اما نه، قدرت بازی این است که ONeill طول می کشد. او در مورد محرک انسانی تحقیق می کند و تلاش می کند تا پایان را بیابد، اگر چنین چیزی وجود داشته باشد. خواننده را یک نقطه عقب نشینی می گیرد و به مکان های ناشناخته ای می رسد که در آن زندگی نمی کنیم. این بیشتر از مبارزه خانوادگی است. این جبهه است شما از این محل بدون تغییر باقی مونده. اتهاماتی وجود دارد که یک بار تحویل داده شده است، هرگز نمیتوان آن را رد کرد. سفر به درون شبانه به ذات خود ریخته می شود این را می گوید: از شما متنفرم؛ من سعی کردم شما را بکشم همه شما را به خاطر شما و شما و شما دوست داشتند؛ من دیگر دوستت ندارم؛ شما می توانید بمیرید شما رویاهای من را نابود کردید. پس از خواندن، من فقط می توانستم با یک شخصیت، ادموند، جوان ترین پسر، حداقل نفرت انگیز، کم کم نفرت انگیز، کوتاه ترین در این زندگی، واقعا تبدیل شدن به معنی. با این حال، به طرز وحشیانه ای، به نظر می رسد که جهنم بیشتر از مصرف است. شاید زگیل ساختمانی ONeills بود. من چطور متوجه شدم که ارزشمندترین در زندگی، زودگذر است. جهان سخت است، زندگی سخت است. با این حال، از این 23 ساله، زیباترین تصویر زندگی را به دست می آورم: شما فقط در خاطرات خود به بعضی از نقاط زیاد اشاره کردید. می خواهی بشنوی؟ آنها همه با دریا ارتباط دارند. یکی اینجا. وقتی که من در میدان جنگ Squarehead بودم، برای بوینس آیرس محدود شدم. ماه کامل معاملات. هوکر قدیمی رانندگی چهارده گره. من بر روی بوسپریت قرار می گیرم، رو به جلو، با آب فرو می ریزد به زیر فشار من، مستطیل با هر بادبان سفید در مهتاب، بالا بردن از من. من با زیبایی و ریتم آواز آن مست شدم و برای یک لحظه خود را از دست دادم - در واقع زندگی ام را از دست دادم. من آزاد شدم! من در دریا غرق شدم، بادبان های سفید و اسپری پرواز کردم، زیبایی و ریتم گرفتم، نور مهتاب و کشتی و آسمان کم نور ستاره شد! من بدون گذشته و آینده در معرض صلح و وحدت و شادی وحشیانه قرار گرفتم، در چیزی بیش از زندگی من و یا زندگی انسان، به زندگی خود تعلق داشتم. به خدا، اگر بخواهید آن را به همین ترتیب قرار دهید.\nجیمز تیرونه پدر ماری جیمی پسر، 33 فردوند پسر 23 ساله 1912
مشاهده لینک اصلی
واقعا غم انگیز است که فکر کنید بچه ها در دبیرستان مجبور به خواندن بی نظیر مانند DEATH A SALESMAN و CRUCIBLE هستند وقتی یک بازی عالی مثل این تقریبا فراموش شده است. چیزی که من بیشتر درباره این بازی دوست دارم این است که واقعا داستان داستان یک خانواده را احساس می کند که هیچ امیدی وجود ندارد. من فقط می دانم که چه زمانی یک والد به طور دائمی از مواد مخدر یا الکل بازرسی می شود و والدین دیگر تلاش می کنند که یک جبهه دروغ را حفظ کنند، و بچه ها همواره از آن استفاده می کنند یا فقط وانمود می کنند که چیزی اشتباه است. من در خانه ای درست مثل این بزرگ شدم و همه چیز را می خواهم تا بتوانم این احساسات را به کلمات یوجین ONeill در این بازی بسپارم. هیچ چیزی در مورد خواندن آن دلسرد کننده نیست، زیرا هر کلمه فقط صادقانه و طبیعی است و هرگز هیچ احساسی ندارد. همچنین دوست دارد اشاره کند که شخصیت های این بازی بسیار خوب آموزش دیده اند و پدر بزرگ بازیگر شکسپیر است، بنابراین زبان مورد استفاده آنها خیلی بیشتر احساسی و بیانگر و حتی شاعرانه است، در مقایسه با مکالمه های نازک، مسطح و بی روح در DEATH A SALESMAN، و یا گفتگوی غیر قابل تحمل مصنوعی Puritor در CRUCIBLE. کیست که آرتور میلر را به نمایشنامه نویس @ official @ American اختصاص داده است؟ یوجین ONeill می تواند او را ناشنوا، گنگ و کور.
مشاهده لینک اصلی
یوجین اونیل نوشت: \"راه طولانی از روز تا شب\" برای اولین بار از خاطرات دردناک، از تجاوزات گذشته، از مبارزه مخرب با بیماری و الکل در جوانان خود، آزاد می شود. از طریق این قطعه او به بخشش او اعتراف می کند، سعی می کند خود را ببخشد و کسانی که با آنها زندگی خود را به درد و رنج عصبانیت آورده است، درک، دروغ گویی و بی تفاوتی در خانواده است. این طرح در طول یک روز، از سپیده تا نیمه شب، تخریب خانواده تیرون، خانواده بر اساس مکان اشتباه، زندگی در خارج از درگیری ها حيوانات مواد مخدر شکار و پيش پذيرش: مادر مواد مخدر، پدر و پسران - الکل. هر شخصيت ديگران را شکست مي دهد و با فروپاشی خسته و شاد ، بیماری یا بیماری اعتقادات دیگران. والدین یا کودکان وقتی خودشان احساس امنیت می کنند، احساس امنیت نمی کنند مگر اینکه بدن با الکل یا مورفین تعبیه شود. هر کس دارای حق و حق است، بنابراین شما با آنها حتی بدون تایید همدردی می کنید. یک نمایش هیجان انگیز در مورد افراد ناامید کننده، گرفتار در چنگال های زیادی است که به دست می دهد و طول می کشد با دیگر
مشاهده لینک اصلی